ŁĄCKO
To malownicza miejscowość o charakterze miasteczkowym. Leży na wysokości 350-400 m n.p.m. na terenie powiatu sądeckiego w województwie małopolskim. Na pograniczu Ziemi łąckiej spotykają się trzy pasma górskie: Beskid Wyspowy, Beskidu Sądecki i Gorce, a przez samo jej serce przepływa rzeka Dunajec i Czarna Woda.
Nazwa miejscowości należy do tzw. nazw topograficznych, a wywodzi się od dużej ilości łąk znajdujących się na tym terenie.
KOTLINA ŁĄCKA
Liczy 6 km długości, a jej szerokość dochodzi do 1,5 km. Od wschodu zamyka się w pobliżu miejscowości Jazowsko pasmem górskim, przez które przebija się Dunajec i przedostaje się w obszar szerokiej, śródgórskiej Kotliny Sądeckiej.
Teren tej krainy jest mocno zróżnicowany pod względem fizjograficznym. Centra poszczególnych miejscowości położone są u podnóża gór, natomiast przysiółki porozrzucane po stokach i grzbietach górskich. Atrakcyjne położenie oraz bliskie usytuowanie miejscowości turystycznych i uzdrowiskowych takich jak Szczawnica, Krościenko, Niedzica, Stary Sącz czy Piwniczna sprawia, że Łącko stanowi bardzo dobrą bazę wycieczkową do tych miejsc. Miejscowość ta znajduje się również w bliskim sąsiedztwie przejść granicznych w Piwnicznej, Niedzicy i Szczawnicy.
Na terenie Łącka oznakowano wiele atrakcyjnych i malowniczych szlaków turystycznych, prowadzących na Modyń ( 1032m n.p.m. ), Dzwonkówkę (984m n.p.m.) Przechylę ( 1178m n.p.m. ), oraz w Gorce, a także pasmo Radziejowej. Wytyczonych i oznakowanych jest też kilka tras rowerowych o zróżnicowanym stopniu trudności na terenie całej gminy.
STOLICA KWITNĄCYCH SADÓW
Gmina Łącko, zwana „stolicą kwitnących sadów”, uważana jest za kolebkę małopolskiego sadownictwa. Słynie głównie z dorodnych sadów śliwkowych, jabłkowych i wiśniowych jak również czarnej porzeczki. Na wiosnę, gdy nadchodzi moment ich rozkwitu cała okolica zamienia się w krainę urzekającą swoim pięknem.
Rozwojowi sadownictwa sprzyjają korzystne warunki klimatyczne. Górzyste usytuowanie sprawia, iż łagodny klimat umiarkowany, warunkuje produkcję roślinną tego regionu, a szczególnie rozwój sadownictwa.
Przełom XIX i XX w. to rozwój sadownictwa, do którego przyczynił się w znacznym stopniu ks. Jan Piaskowy. „Z okresu jego działalności pochodzi wiele anegdot. Na przykład ta, że jako pokutę za grzechy trzeba było posadzić 10 – 15 drzewek owocowych zależności od rodzaju i liczby przewinień”. Drugim promotorem sadownictwa był ówczesny dyrektor szkoły Stanisław Wilkowicz, który zbadawszy warunki geologiczne i klimatyczne środowiska, juk również ukształtowanie terenu doszedł do wniosku, iż cudownym środkiem na odbudowę gospodarki Łącka będzie właśnie sadownictwo. On to razem ze swoimi uczniami z pestek wyhodował w szkolnym ogródku pierwsze sadzonki, które rozdawał swoim wychowankom za zakończenie roku, aby ci mogli kontynuować dzieło – zakładać sady owocowe. „ Dzisiaj łącka dolina można by nazwać rajem owocowym. Pola pszenne zasadzone drzewkami, zabudowania utopione w ich konarach. Konary najprzedniejszych gatunków jabłoni podparte żerdziami, bo nie mogą udźwignąć nadmiar owoców” – oto skutek wieloletniej mozolnej pracy wytrwałych sadowników.
DNI KWITNĄCEJ JABŁONI I OWOCOBRANIE
W maju 1947 roku zorganizowano w Łącku po raz pierwszy Dni Kwitnącej Jabłoni, które weszły potem na stałe do kalendarza imprez regionalnych Sądecczyzny . obchodzone są corocznie w pierwszej połowie maja, na ich program składa się wiele ciekawych imprez miedzy innymi występy zespołów regionalnych z całej Polski oraz zagranicy, przegląd orkiestr dętych oraz znani artyści scen polskich, a także wystawy twórców ludowych z całej okolicy.
Drugą co do wielkości imprezą jest Łąckie Owocobranie, które jest promocją regionu i dorobku rolników oraz sadowników.
W trakcie wyżej wymienionych imprez nie brakuje oczywiście degustacji oryginalnej, łąckiej śliwowicy znanej w całym kraju oraz za granicą.